Θυμός. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι πρόκειται για ένα από τα πιο έντονα συναισθήματα. Οι αντιδράσεις ωστόσο σε αυτόν ποικίλουν.
Έτσι από τη μία πλευρά βλέπεις κάποιους που προσπαθούν να τον καταπνίξουν. Και έχουν πραγματικά βρεθεί πολλές τεχνικές στην προσπάθεια να πετύχει κανείς το παραπάνω.
Κάποιοι άλλοι τον αφήνουν ελεύθερο. Κι ας σπάσουν ότι βρουν μπροστά τους στο πέρασμά τους.
Κι όμως ο θυμός μπορεί να γίνει ο καλύτερος δάσκαλος.
Aν κάτσεις να το σκεφτείς έχει πάντα κάτι να μας πει. Και προκαλεί την προσοχή μας με πολύ έντονο τρόπο. Αυτό είναι σαφές ότι δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.
Για τον Steve Rizzo ο θυμός αποτελεί ενός είδους ραντάρ. Ανιχνεύει ότι κάτι δεν πάει καλά. Και μας προειδοποιεί ότι προχωράμε προς τη λάθος κατεύθυνση.
Ο ίδιος ο συγγραφέας διηγείται μία αληθινή ιστορία. Τη δική του ιστορία για το πώς ο φόβος τον έβγαλε από το συναισθηματικό αδιέξοδο του φόβου όχι μόνο της αποτυχίας αλλά και της επιτυχίας.
Ποιος είναι ο κίνδυνος της έλλειψης θυμού σύμφωνα με τον Rizzo;
Ο ίδιος περιγραφεί τον προηγούμενο εαυτό του ως έναν άνθρωπο φοβισμένο κι χωρίς ολοκληρωμένη αντίληψη για το ποιος είναι και τι αξίζει. Για χρόνια συσσώρευε φόβο. Για χρόνια έβλεπε τον εαυτό του με ένα στρεβλό τρόπο. Αυτόν του αποτυχημένου. Αυτόν του χαμένου.
Είναι πολλοί αυτοί που βιώνουν τη ζωή τους με τον τρόπο που την έβλεπε ο Rizzo. Πιστεύουν ότι η μοίρα καθορίζεται από μια σειρά τυχαίων συμπτώσεων. Με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζουν τις ευκαιρίες όταν τελικά έρχονται. Πολύ περισσότερο να τις δημιουργήσουν οι ίδιοι. Αξιολογούν το εαυτό τους με βάση αυτό που οι άλλοι πιστεύουν για αυτούς. Φοβούνται.
Και ο θυμός μπορεί να γίνει για αυτούς ένα απόλυτα ευεργετικό συναίσθημα. Ένα συναίσθημα αφύπνισης που θα τους ξυπνήσει από το λήθαργο και τη στασιμότητα του φόβου και των λανθασμένων πεποιθήσεων.
Για τον Rizzo υπήρξε ο οδηγός και δάσκαλος που τον έκανε να συνειδητοποίησε ότι ανεξάρτητα από οποιοδήποτε φόβο θα πρέπει να προχωράμε μπροστά. Υπήρξε η αφετηρία και το έναυσμα καθώς του έδωσε τις πληροφορίες που χρειαζόταν για να καταλάβει ότι κάτι πήγαινε στραβά. Και ότι έπρεπε να αλλάξει.
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον θυμό σαν φίλο ή να συνεχίσουμε να τον βλέπουμε ως τον εχθρό που πρέπει να νικήσουμε. Όπως και να έχει η επιλογή συνεχίζει να είναι δική μας.
