Όλοι κάποτε θα πεθάνουμε. Αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν έχουμε επιλογή. Αυτό ωστόσο που είναι σίγουρα στο χέρι μας να κάνουμε, είναι να επιλέξουμε τον τρόπο με τον οποίο θα ζήσουμε.
Λένε ότι όταν κάποιος πεθαίνει η ζωή του περνάει σαν ταινία μπροστά στα μάτια του. Και είναι ακριβώς οι επιλογές μας αυτές που καθορίζουν ποια θα είναι τελικά η ποιότητα αυτής της ταινίας. Είμαστε εμεί υπεύθυνοι για το πόσο γεμάτη όχι ζωή θα ζήσουμε.
Θέλω να θυμηθείς λίγο πως ήταν τα πράγματα όταν ήσουν παιδί. Όταν απλά «έκανες» πράγματα. Χωρίς κανείς να σου πει τι να κάνεις;. Χωρίς πολλές φορές καν να το σκεφτείς. Προσωπικά εγώ κάπως έτσι έμαθα να κολυμπάω. Κάποιος άλλος έμαθε ποδόσφαιρο ή δεν ξέρω….οτιδήποτε άλλο. Απλά. Χωρίς φόβο και χωρίς την εμμονή του πρέπει ή δεν πρέπει. Μόνο με τη λογική του μου αρέσει – δεν μου αρέσει.
Φόβος: ο εχθρός με τα χίλια πρόσωπα
Και μετά παύουμε να είμαστε παιδιά. Και μπαμπούλας των παιδικών ιστοριών αρχίζει να προσωποποιείται στην πραγματική ζωή. Να παίρνει τη μορφή πραγμάτων που φοβόμαστε να κάνουμε, ή να σταματήσουμε. Τη μορφή κοινωνικών συμπεριφορών που ΠΡΕΠΕΙ να υιοθετήσουμε ή να αποφύγουμε. Πολλές φορές μασκαρεύεται σε κάτι διαφορετικό. Ωστόσο μη γελιέσαι. Πίσω από οτιδήποτε κάνω ή δεν κάνω βρίσκεται το χέρι του φόβου.
Η ερωτική ζωή μου είναι σκατά; Πιθανότατα φοβάμαι να αφεθώ, φοβάμαι μην πληγωθώ.
Ζω μια πληκτική επαγγελματική ζωή; Φοβάμαι να γυρίσω σελίδα και να ασχοληθώ με αυτό που πραγματικά μου αρέσει.
Νιώθω ανθρώπους να με καταπιέζουν; Φοβάμαι να σηκώσω ανάστημα και να πω όχι αυτό δεν το κάνω.
Μπορεί κανείς να βρει πολλά τέτοια παραδείγματα στη ζωή του. Άλλοτε πιο απλά και άλλοτε περισσότερο σύνθετα. Αν η ζωή ήταν ένα παιχνίδι ο φόβος είναι ο ένα από τους δύο εχθρούς που πρέπει να ξεπεράσεις προκειμένου να ανέβεις επίπεδο.
Ο δεύτερος είναι οι περισπασμοί.
Πόσες φορές έχεις ξεκινήσει κάτι το οποίοι στην πορεία απλά…ξεχάστηκε. Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σαν ένα Οδυσσέα που ξεκίνησε για την Ιθάκη και απλά ξέμεινε στο νησί της Καλυψώς ξεχνώντας ποιος ήταν ο αρχικός/τελικός προορισμός του.
Τα ότι τον ξεχνάμε κάνει το στόχο λιγότερο σημαντικό; Όχι. Απλά εμείς είμαστε λιγότερο αφοσιωμένοι σε αυτόν.
Μπες δυνατά στο παιχνίδι και …κέρδισε
Το πρώτο βήμα για να κερδίσεις στο παιχνίδι της ζωής είναι απλό: κάνε ξεκάθαρο ποιοι είναι οι φόβοι και οι περισπασμοί που σε κρατάνε ξαπλωμένο στο έδαφος. Μετά κατέγραψε τους. Κάνε τους κάτι απτό, κάτι ξεκάθαρο που το έχεις μπροστά σου και πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Μετά θα πρέπει να βρεις πως λειτουργούν. Τον τρόπο με τον οποίο σε περιορίζουν και σου καταστρέφουν τη ζωή. Ξερίζωσε κάθε κομμάτι δίνοντας στη θέση του λύσεις.
Λύσεις που θα σου επιτρέψουν να ζήσεις μία ζωή γεμάτη νόημα.
