Η Νίκη ήταν κατεστραμμένη. Αυτό το τελευταίο κάθαρμα που για μήνες αποκαλούσε δεσμό της, είχε ρουφήξει τις τελευταίες οικονομίες της. Και μετά είχε απλά γίνει καπνός. Με μία απλή κίνηση η νίκη είχε χάσει σχεδόν τα πάντα. Τον σύντροφό της. Τα χρήματά της. Τους φίλους της που είχε απομακρύνει όσο καιρό είχε αφήσει έναν τυχάρπαστο γκόμενο που πίστευε ότι ήταν ο έρωτας της ζωής της να την χειραγωγήσει, να την εκμεταλλευτεί, να της διαλύσει τα ζωή.
Η Νίκη βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού. Νιώθοντας ένα βάρος χιλιάδων τόνων να την πιέζει από παντού , προσπαθώντας να την συνθλίψει, να την εκμηδενίσει. Σκοτεινιάζοντας τα πάντα. Και καθώς το σκοτάδι μέρα με τη μέρα μεγάλωνε μέσα της ήταν ένα τσαφ πριν κάνει εκείνο το βήμα που θα την έφερνε αντιμέτωπη με την άβυσσο.
‘Ένα όνειρο που ήρθε ο καιρός να πραγματοποιηθεί
Το σκοινί που την τράβηξε πίσω στην ασφάλεια ήρθε εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα, ένα συνηθισμένο πρωινό, μιας συνηθισμένης μέρας. Εκεί πεταμένο στο απέναντι γραφείο βρισκόταν μισοτσαλακωμένο χαρτί που από τύχη δεν είχε πεταχτεί στα σκουπίδια.
«Δικό σου είναι», ρώτησε η συνάδελφος με την οποία μοιραζόταν το γραφείο δίνοντάς της το χαρτί στο χέρι.
Το βλέμμα της Νίκης τράβηξαν τα έντονα καλλιγραφικά γράμματα με τα οποία ήταν γραμμένο: Μαθήματα Θεάτρου.
Σχεδόν μηχανικά δίπλωσε το χαρτί και το έβαλε στην τσέπη της.
«Ναι», απάντησε.
Η υπόλοιπη μέρα πέρασε με τους αργούς ρυθμούς που περνάει συνήθως μια μέρα σε μια δουλειά που έχει καταλήξει να είναι λίγο πολύ ρουτίνα. Όμως αυτή τη φορά μόλις η Νίκη έφτασε σπίτι υπήρχε μια διαφορά. Για πρώτη φορά μετά από μήνες είχε ανοίξει μια χαραμάδα που άφηνε το φως να σπάσει το σκοτάδι.
Από μικρή η Νίκη ήθελε να σπουδάσει θέατρο. ‘Ήταν το όνειρο που ποτέ δεν κατάφερε α πραγματοποιήσει καθώς μπήκε σε μια διαδικασία του βρες μια σταθερή δουλειά, χτίσε τη ζωή σου πάνω σε στέρεες βάσεις.
Τώρα ήταν η ευκαιρία να πραγματοποιήσει αυτό το όνειρο. Σε τελική ανάλυση δεν είχε τίποτα να χάσει. Μόνο να κερδίσει. Έτσι ξεκίνησε τα μαθήματα, τα οποία όπως πολλές φορές μου είπε λειτούργησαν και σαν ένα είδος ψυχοθεραπείας.
Το τέλος της ιστορίας
Η ιστορία της Νίκης αποδεικνύει ότι ποτέ δεν είναι αργά αν έχεις όνειρα. Δεν έχει σημα σία πόσο μεγάλος είσαι. Δεν έχει σημασία σε ποια κατάσταση βρίσκεται η ζωή σου σήμερα. Ούτε πόσες φορές έχεις προσπαθήσει και αποτύχει.
Σήμερα η Νίκη είναι παντρεμένη και ευτυχισμένη. Ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο συνεχίζοντας παράλληλα τη δουλειά της. Απολαμβάνει το να βρίσκεται στη σκηνή εκφράζοντας όλα αυτά που έχει μέσα της. Αγαπά το ότι μπορεί να μιλάει για το θέατρο. Το να βρίσκεται με ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο. Που εκφράζονται και αυτοι μέσα από αυτό.
Ο άντρας της ήταν και συνεχίζει να είναι ένα μεγάλο στήριγμα στη ζωή της. Τον γνώρισε σε μία από αυτές τις ερασιτεχνικέ παραστάσεις.
