Πριν από μερικά χρόνια έκοψα κάθε επαφή με την οικογένειά μου. Και δεν το έχω μετανιώσει.
Πάντα πίστευα στις αξίες που διέπαν τους οικογενειακούς δεσμούς. Για εμένα η οικογένεια ερχόταν πάντα πρώτη. Ο σεβασμός των παιδιών στους γονείς θεωρούνταν αυτονόητος.
Όλες αυτές τις πεποιθήσεις που βασίζονταν στην πραγματική αγάπη και τη στοργή που υποτίθεται ότι χαρακτηρίζει μια οικογένεια.
Μια αγάπη την οποία πραγματικά λαχταρούσα…
Όμως η ιστορία της δικής μου οικογένειας είναι στην πραγματικότητα μια ιστορία γεμάτη από ψέματα, πόνο, προδοσία και χειριστικές καταστάσεις. Όλη η σύνδεση αυτή που αναζητούσα δεν ήταν δυστυχώς τίποτε άλλο παρά μία φαντασίωση.
Για χρόνια κορόιδευα τον εαυτό μου λέγοντας ότι κάθε οικογένει8α έχει τα προβλήματά της. Ότι η δική μου οικογένεια στην πραγματικότητα δε διαφέρει. Ότι οι γονείς μου επιτέλους κάποια στιγμή θα καταλάβαινα πόσο απεγνωσμένα αναζητούσα την αποδοχή και την αγάπη τους…
Ώσπου μια μέρα οι όποιες ελπίδες είχα μέσα στο κεφάλι μου αποδείχτηκαν φρούδες.
Ακόμα και τότε ήμουν τρομοκρατημένη ότι έπαιρνα τη λάθος απόφαση. Οι τύψεις και οι σκέψεις το πόσο «κακιά κόρη» είμαι με κατέτρωγαν καθώς αποδομούσα μία μία όλες τις πεποιθήσεις που είχα από παιδί.
Σιγά σιγά συνειδητοποιούσα ολοένα και πιο ξεκάθαρα πόσο στρεβλή ήταν η εικόνα που είχα δημιουργήσει στο μυαλό μου για την οικογένεια μου, για τους ίδιους μου τους γονείς. Πόσο ΔΕΝ με στήριξαν στη ζωή μου. Πόσο ΔΕΝ ήταν εκεί για εμένα όταν τους χρειαζόμουν.
Κι ακόμα πιο δύσκολο ήταν να ξεκαθαρίσω στο κεφάλι μου ότι δεν ήμουν εγώ η αιτία για αυτό.
Για χρόνια πίστευα ότι κάτι ήταν στραβό με εμένα. Ότι κάτι έκανα λάθος. Ότι με τον τρόπο μου απομάκρυνα την οικογένειά μου από το να με αγαπήσει.
Ακόμα και εκείνο το βράδυ στο αστυνομικό τμήμα…το βράδυ που ξεκαθάρισα στον εαυτό μου ότι ο τρόμος που είχα βιώσει στη ζωή μου ήταν παραπάνω από αρκετός. Ακόμα και τότε δεν ήμουν σίγουρη…
Τώρα πια είμαι. Ξέρω ότι δεν υπάρχει τίποτα στραβό με εμένα. Και είμαι πια ήρεμη.
Ορισμένες φορές ο μοναδικός τρόπος για να βρεις την ηρεμία σου είναι να προχωρήσεις. Και είναι ακριβώς αυτές οι περιπτώσεις που ακόμα και μέσα από οποιεσδήποτε δυσκολίες, στην πραγματικότητα δεν αφήνεις τίποτα πίσω σου.
