τι-είναι-σημαντικο-στη-ζωή

Γονείς στο ειδώλιο. Κάτι που γίνεται ολοένα και λιγότερο σπάνιο από τότε του ο Φρόιντ εισήγαγε την ιδέα της καθοριστικής επιρροής των γονιών στη συμπεριφορά και την προσωπικότητα των παιδιών τους.

Η άποψη αυτή είναι τόσο κοινή ακόμα και στις μέρες μας που φτάνει στο σημείο να γίνεται κλισέ ή να διακωμωδείται.

Ποια είναι η πραγματική επιρροή των γονιών;

Δεν έχω καμία διάθεση να αμφισβητήσω τη μεγαλοφυΐα του Φρόιντ, είναι ωστόσο η επιρροή των γονιών τόσο καταλυτική για την προσωπικότητα των παιδιών;

Ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης τους στο να οπλίσουν το χέρι ενός στυγνού δολοφόνου;

Ας δούμε λίγο την περίπτωση των ομοζυγωτικών διδύμων. Ίδιοι γονείς, ίδιο περιβάλλον ανάπτυξης, ίδιο γονιδιακό υλικό. Πόσο ίδιοι είναι πραγματικά;

Οι επιστήμονες εξέτασαν χιλιάδες ζευγάρια διδύμων που χωρίστηκαν αμέσως μετά τη γέννησή τους, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το  45% της προσωπικότητας μας και τα πρότυπα συμπεριφοράς βασίζονται στη γενετική, ενώ το 55% βασίζεται στο περιβάλλον, στις συνθήκες ζωής και στα γεγονότα της ζωής μας.

Αυτό όμως που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον είναι ότι τα ομοζυγωτικά δίδυμα που ζουν στο ίδιο σπίτι καταλήγουν να είναι κατά 45% ίδια και55% διαφορετικά.

Με απλά λόγια η επιρροή των γονιών στην καθιέρωση μια συγκεκριμένης προσωπικότητας δεν είναι μετρήσιμη.

Γιατί μοιάζω τόσο πολύ με τον πατέρα μου;

ήρεμος-και-χαρούμενος

Είναι φυσικό να μοιάζεις με τους γονείς σου Σε τελική ανάλυση μοιράζεσαι μαζί τους το 50% του γενετικού σου υλικού.

Οι περισσότερες ωστόσο ομοιότητες είναι δυνατό να εξηγηθούν ως αποτέλεσμα της γενετικής και όχι μιας συγκεκριμένης προετοιμασίας, διδασκαλίας ή φροντίδας.

Ας υποθέσουμε ότι η μητέρα σου είναι εξαιρετικά καλή στα μαθηματικά και σε βοηθούσε να λύσεις τις ασκήσεις. Φαντάζομαι ότι σκέφτεσαι ότι είναι αυτή που σου μεταλαμπάδευσε την αγάπη για το συγκεκριμένο τομέα. Κάνεις λάθος. Σου πέρασε όντως  την προδιάθεση. Γενετικά. Ήμουν πάντα εξαιρετικά καλός στα μαθηματικά. Χωρίς ποτέ να με βοηθήσει κανείς. Απλά το κληρονόμησα από τον πατέρα μου.

Πρέπει να διαβάσεις  Όλα όσα μπορείς να κερδίσεις θυσιάζοντας την άνεσή σου

Τι συμβαίνει με τους γονείς που κακομεταχειρίζονται τα παιδιά τους;

Οι συγκεκριμένη γονείς αφήνουν στα παιδιά τους τραύματα. Και είναι γνωστό πως τα τραύματα της παιδικής ηλικίας μπορούν να επηρεάσουν την ενήλική ζωή. Αυτό ωστόσο καμία σχέση δεν έχει να κάνει με του  γονείς αυτούς κάθε αυτούς. Τα τραύματα μπορούν να προέρχονται επίσης από οποιοδήποτε πρόσωπο του περιβάλλοντος του παιδιού.

Στην πραγματικότητα, πολλές έρευνες υποδηλώνουν ότι εκτός από τα μεγάλα τραύματα, η ομάδα των ομοτίμων μας και η κοινωνική ζωή ως παιδί έχει πολύ μεγαλύτερη επιρροή στην αυτο-αντίληψη μας, την αυτοεκτίμηση μας και το που τελικά οδηγούμαστε σε σχέση με τη ζωή μας.

Με απλά λόγια είναι προτιμότερο ένα καλό περιβάλλον και λιγότερο καλοί γονείς, σε σχέση με τους ιδανικούς γονείς και ένα κακό περιβάλλον.

Ποιου είναι τελικά το λάθος;

Μεγαλώνουμε με την πεποίθηση ότι οι γονείς μας είναι αλάθητοι. Μια ψευδαίσθηση που λήγει γρήγορα κατά τη δεκαετία των 20 με 30. Εκεί είναι που και εμεί οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε προβλήματα παρόμοια με των γονιών μας. Και αρχίζουμε να κάνουμε την πρώτη συσχέτιση της συμπεριφοράς.

Όλοι στη ζωή μας θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα. Και θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι αυτά καμία σχέση δεν έχουν με τους γονείς μας.

Η πραγματική ενηλικίωση συμβαίνει όταν συνειδητοποιούμε ότι οι γονείς μας δεν έσκαψαν την τρύπα που βρισκόμαστε σήμερα. Δεν είναι τα πάντα δικό τους φταίξιμο. Και για να είμαστε ειλικρινής δεν έχει σημασία ποιου είναι. Η ευθύνη είναι δική σου.

Έτσι λοιπόν, αν η τρύπα που βρίσκεσαι είναι μεγάλη, ξεκίνα να ανεβαίνεις.

Comments

comments