Μέχρι ενός σημείου όλες σχεδόν οι σχέσεις μου οδηγούνταν σε αποτυχία. Και μου πήρε αρκετό χρόνο να καταλάβω το γιατί.
Η χημεία πάντα έπαιζε για μένα πολύ σημαντικό ρόλο στην επιλογή συντρόφου. Μάλλον τον πρώτο ρόλο.
Κάνοντας λοιπόν μια ανασκόπηση στο παρελθόν μπορώ πλέον να δω καθαρά αυτό που κάποτε φάνταζε στο μυαλό μου απίθανο.
Ξέρω ότι ίσως ακουστεί παράξενο όμως η σχέση που με πλήγωσε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ήταν αυτή που είχε την πιο δυνατή χημεία. Μπήκα σε αυτήν. Αφέθηκα σε αυτήν. Την άφησα να με παρασύρει. Και έκανα σε αυτήν, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αυτό που τώρα συνειδητοποιώ ότι έκανα πάντα στο παρελθόν.
Ενδιαφερόμουν περισσότερο για τις ανάγκες του άλλου παρά για τον εαυτό μου.
Τι είναι η Χημεία;
Η ανθρωπολόγος Helen Fischer ορίζει τη χημεία ως ένα μείγμα ορμονών. Με βάση το ποια είναι η ορμόνη που κυριαρχεί κατατάσσει κάθε προσωπικότητα σε 4 βασικούς τύπους που μπορείς να δεις παρακάτω.
- Ο εξερευνητής, που ορίζεται από την υψηλή δραστηριότητα ντοπαμίνης, είναι περιπετειώδης, αναζητά την καινοτομία, είναι δημιουργικός
- Ο οικοδόμος, με υψηλή δραστηριότητα σεροτονίνης, είναι επιφυλακτικός, συμβατικός, ικανός να διευθύνει.
- Ο σκηνοθέτης, αντλούμενος από την τεστοστερόνη, είναι επιθετικός, απλός, αναλυτικός.
- Ο Διαπραγματευτής, περισσότερο επηρεασμένος από τα οιστρογόνα, είναι ενθουσιώδης, ιδεαλιστικός, ικανός να στοχάζεται τη μεγάλη εικόνα.
Κάτω όμως από τη βιολογική χημεία υπάρχει και η ψυχολογική. Κι αυτή μας υπαγορεύει να ψάξουμε κάποιον για να γιατρέψει οποιαδήποτε ζημιά έχουμε υποστεί στην παιδική μας ηλικία. Μοιάζει σαν να αναζητάμε μία πατρική φιγούρα που αυτή τη φορά θα κάνει τα πράγματα για εμάς σωστά.
Βιολογική ή ψυχολογική Χημεία;
Βρισκόμαστε λοιπόν ανάμεσα στης εξής επιλογή: Θέλουμε κάποιον για τον οποίο νοιώθουμε έντονη έλξη. Ή κάποιον που έχει την ικανότητα και τη θέληση να καλύψει τις ανάγκες μας;
Η προσωπική μου πείρα έδειξε ότι η πρώτη επιλογή από μόνη της δεν αρκεί για να κτίσει μία σχέση που να είναι καλή και για τους δύο.
Η βιολογική χημεία και η έλξη που αυτή φέρνει μαζί, κρύβει μία πολύ μεγάλη παγίδα. Εγώ έπεσα πολλές φορές μέσα σε αυτή και πιστεύω πως το κάναν και αρκετοί άλλοι. Βλέπεις το να σου αρέσει πάρα πολύ κάποιος μπορεί να σε οδηγήσει στο να χάσεις το μυαλό σου. Να πάψεις να μιλάς για τις δικές σου ανάγκες. Να θεωρήσεις ότι αρκεί να σε αγαπά. Λοιπόν δεν αρκεί. Αυτό εγώ το κατάλαβα και μάλιστα με τον πιο σκληρό τρόπο.
Τι είναι αυτό που κτίζει τελικά μια ευτυχισμένη σχέση;
Όλοι οι ειδικοί στις σχέσεις συμφωνούν ότι για να οικοδομηθεί σωστά μία σχέση αυτό που χρειάζεται είναι εμπιστοσύνη, οικειότητα και θέληση να γνωρίσεις τις ανάγκες του άλλου.
Λέγεται συχνά ότι το σύμπαν εκπληρώνει πάντα με κάποιον τρόπο αυτό που ζητάμε. Και στην παράδοση πολλών λαών είναι γραμμένη με περισσότερο ή λιγότερο διαφορετικό τρόπο η εξής συμβουλή: Πρόσεξε τι εύχεσαι.
Το να γνωρίζεις αυτό που θέλεις μπορεί να σε φέρει πιο κοντά σε αυτό. Κάνε το λοιπόν συγκεκριμένο γράφοντας σε ένα χαρτί τις αξίες που θέλεις να έχει ο άνθρωπος που βρίσκεται στο πλάι σου. Αξίες και ιδιότητες τις οποίες δεν διαπραγματεύεσαι.
Τέτοιες αξίες είναι το χιούμορ, η ικανότητα να αντιλαμβάνεται τις ανάγκες σου, η ειλικρίνεια, το αν θέλει ή δεν θέλει παιδιά.
Δεν είναι εύκολο. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που οι περισσότεροι επιλέγουμε την χημεία αντί για τη φροντίδα.
