χαρούμενες-διακοπές

Γυρίζοντας το χρόνο προς τα πίσω και κοιτάζοντας πλέον το παρελθόν με την πιο ξεκάθαρη ματιά που μου δίνει η ωριμότητα, μπορώ να θυμηθώ αρκετές περιπτώσεις κατά τις οποίες ήμουν μάλλον αγνώμων με τη ζωή μου.

Το να γκρινιάζει κανείς για αυτά που δεν έχει είναι φυσιολογικό. Και εύκολο. Το δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσεις πως κάποια από αυτά που έχεις ως δεδομένα, στην πραγματικότητα δεν είναι. Κι αυτό μπορεί να συμβεί με απίστευτα πολλά πράγματα. Πράγματα απλά, καθημερινά. Πράγματα που έχουμε συνηθίσει να μην τους δίνουμε  καν σημασία.

Υπήρξε μια περίοδος που ένοιωθα ότι τίποτα δεν μου πήγαινε καλά. Ήταν μία περίοδος γεμάτη άγχος, στρες, κούραση και δυσκολίες. Παρόλα αυτά θα ήμουν άδικος αν έλεγα ότι δεν είχα βρει στη ζωή μου μια καλή ισορροπία. Είχα μία δουλειά που αγαπούσα πραγματικά, έβγαζα περισσότερα χρήματα από την προηγούμενη χρονιά, ταξίδευα, είχα τη δυνατότητα να κάνω πράγματα που αγαπούσα.

Χρειάστηκε μόνο μία απλή συνάντηση για να δω όχι μόνο όσα ανέφερα παραπάνω αλλά πολλά άλλα για τα οποία δεν είχα συνειδητοποιήσει καν πόσο τυχερός ήμουνα.

Είχα καιρό να δω τους παλιούς μου φίλους από κοντά. Κι όταν η συζήτηση ήρθε στη δική μου ζωή στο μυαλό μου ήρθαν όλα τα εμπόδια που συναντούσα στο δρόμο μου. Και άρχισα να μιλάω για αυτά.  Σταμάτησα όταν είδα τους δύο φίλους μου να κοιτάζονται.

-Τι, ρώτησα.

Όσες φορές συναντιόμαστε σε θυμάμαι να μιλάς μόνιμα για τα προβλήματά σου. Δεν σε θυμάμαι ποτέ να είσαι ευχαριστημένος με τη ζωή σου, είπε ο Γιώργος.

Έχεις μία δουλειά που λατρεύεις και είσαι απίστευτα δημιουργικός σε αυτήν. Ξέρεις πόσοι λίγοι άνθρωποι μπορούν να το πουν αυτό; Εγώ πηγαίνω στη δουλειά και είμαι τις περισσότερες φορές με το ρολόι για το πότε να τελειώσει η ώρα να φύγω, συνέχισε ο Κώστας.

Ο Γιώργος πήρε πάλι το λόγο και είπε.

Πρέπει να διαβάσεις  Πως το να κρίνεις τους άλλους καταστρέφει την υγεία σου

Ξέρεις τα προβλήματα που αντιμετώπισα. Και ξέρεις και αυτά που συνεχίζω να αντιμετωπίζω.

Χρειάστηκε αυτή η απλή φράση για να κάνει στον εγκέφαλό μου το κλικ που μπορεί να μην είχαν κάνει ώρες λόγων και νουθεσιών για το πόσα πράγματα είχα και για τα οποία θα έπρεπε να είμαι ευγνώμων.

Ήξερα. Κι ας είχα ξεχάσει. Το σοκ υπήρχε ακόμα θαμμένο βαθιά στη μνήμη μου από όταν είχα μάθει για την ασθένεια του φίλου μου. Ανίατη. Εκφυλιστική.

Δεν το θυμόμουν γιατί δεν μου επέτρεπε να το θυμάμαι. Σε κανέναν δεν το επέτρεπε. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι δεν ήταν εκεί. Αφήνοντας σημάδια που μόνο εκείνος γνώριζε.

Και συνειδητοποίησα ότι ήμουν απλά ευλογημένος γατί είχα ένα και μόνο πράγμα που κανείς δεν μπορεί να το θεωρήσει δεδομένο: την υγεία. Μαζί με αυτή είχα κι άλλα πράγματα και ήμουν ελεύθερος να κατακτήσω όσα μου έλειπαν.

Θα έμενες έκπληκτος αν συνειδητοποιούσες πόσοι άνθρωποι στο σημερινό κόσμο προσεύχονται ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα. Τα πιο συνηθισμένα.

Υγεία. Ασφάλεια. Τροφή. Νερό. Στέγη. Φίλοι. Αποδοχή.

Και ο κατάλογος μπορεί να συνεχίζεται και ολοένα να μακραίνει. Από τα πιο απλά, μέχρι τα πιο σύνθετα και εξεζητημένα.

Μην κοιτάς αυτά που δεν έχεις. Σημασία έχουν αυτά που έχεις. Γιατί με αυτά μπορείς –αν θέλεις, να κατακτήσεις τα υπόλοιπα.

Σε αυτή τη διαδρομή ωστόσο είναι σημαντικό να στέκεσαι σε όλα εκείνα που μπορούν να σε κάνουν χαρούμενο. Να σου δώσουν δύναμη να προχωρήσεις μπροστά και όχι να μείνεις στάσιμος στο σημείο που βρίσκεσαι.

Δες 5 πρακτικές που θα σε βοηθήσουν να ζήσεις χαρούμενος στο τώρα πατώντας ΕΔΩ

Comments

comments