«Καθώς βούλιαζε όλο και περισσότερο στο νερό, μέσα του αντήχησε μία παράξενη υπόκωφη φωνή. Δεν υπάρχει τρόπος να τα καταφέρω. Ένας απλός γλάρος είμαι περιορισμένος από την ίδια μου τη φύση. Αν ήταν να μάθω τόσα πολλά για το πέταγμα, θα είχα διαγράμματα αντί μυαλό. Αν προορισμός μου ήταν να πετάω με μεγάλες ταχύτητες, θα είχα τις κοντές φτερούγες του γερακιού και θα έτρωγα ποντίκια αντί για ψάρια. Δίκιο είχε ο πατέρας μου. Πρέπει να ξεχάσω αυτές τις ανοησίες. Πρέπει να γυρίσω πίσω στο Σμήνος και να μείνω ευχαριστημένος με αυτό που είμαι, ένας φουκαράς γλάρος με περιορισμένες δυνατότητες.»
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο «Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον» του Richard Bach. Ευτυχώς για τον πρωταγωνιστή του βιβλίου η παραπάνω απόφαση είχε πολύ μικρή διάρκεια. Όσοι έχετε διαβάσει το βιβλίο ξέρετε τη συνέχεια την πορείας του γλάρου Ιωνάθαν. Για όσους δεν είχατε την τύχη να βρεθεί μέχρι τώρα στα χέρια σας θα σας πω μόνο αυτό:
Δεν υπάρχει ίσως κανένα καλύτερο παράδειγμα για το πώς ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας χαράζει το μονοπάτι της ζωής μας. Είναι υπεύθυνος για τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες μας.
Είμαστε αυτοί που εμείς θέλουμε να είμαστε.
Καθορίζουμε αυτό που θέλουμε να γίνουμε.
Ποιοι θέλουμε να γίνουμε.
Δεν θα σου πω το τέλος της ιστορίας του γλάρου Ιωνάθαν. Μπορείς ωστόσο εύκολα να καταλάβεις ποιο θα ήταν αυτό αν το βιβλίο τελείωνε στην πιο παραπάνω παράγραφο.
Καθημερινά αυτό συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους. Μέχρι εδώ μπορώ. Για αυτό είμαι προορισμένος. Αν ήταν να γίνει θα είχε γίνει μέχρι τώρα. Μήπως τελικά έχει δίκιο ο πατέρας μου;
Φράσεις που μοιάζουν γνωστές. Αποτυχία. Παραίτηση.
Κι όμως είναι λάθος.
Κανένας δεν μπορεί να μάθει τα όριά του αν δεν προσπαθήσει να τα ξεπεράσει. Ακόμα κι αν τα φτάσει μπορεί πάλι να φτιάξει καινούργια μεγαλύτερα όρια. Γιατί όπως είπα και παραπάνω κάθε ένας καθορίζει ποιος είναι, τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει.
Αν πιστεύεις ότι η επιτυχία είναι θέμα τύχης θα σου θυμίσω κάτι που λέγαν οι παππούδες μας: Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς.
Έτσι λοιπόν εσύ όταν ανοίξεις τα μάτια σου αύριο το πρωί ποιος θέλεις να είσαι;
Αυτός που ζει για τη στέγη και το φαγητό της ημέρας ή αυτός που έχει τη δύναμη να πραγματοποιήσει τα όνειρά του;
Δεν σου λέω ότι θα είναι εύκολο.
Δεν σου λέω ότι θα είναι άκοπο.
Θα υπάρξουν στιγμές που θα πεις μέχρι εδώ μπορώ. Θα υπάρξουν αποτυχίες. Το ζήτημα είναι να σηκώσεις το κεφάλι και να κοιτάξεις μπροστά σε αυτό που θέλεις να είσαι. Να κάνεις κάθε αποτυχία ένα ακόμα βήμα προς την επιτυχία.
Να μη σταματήσεις αλλά αντίθετα να μείνεις πιστός στο όνειρό σου. Να συνεχίσεις ακόμα κι αν όλα μοιάζουν να σκεπάζονται από το πέπλο της ομίχλης. Η λύση μπορεί να είναι εκεί, δίπλα σου. Φτάνει απλά να απλώσεις το χέρι για να την πιάσεις.
Στην πορεία αυτή το παρακάτω πλάνο μπορεί να είναι ο οδηγός σου.
Μην ξεχνάς:
- Μην φοβάσαι την αποτυχία. Ακόμα κι αυτή έχει ένα μάθημα να σου δώσει.
- Προχώρα μπροστά. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να περιορίζεις ο ίδιος τον εαυτό σου.
- Να επιβραβεύεις τον εαυτό σου για κάθε επιτυχία σου. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
