Τα εμπόδια δεν πρέπει να σε σταματούν. Αν πέσεις πάνω σε τοίχο θα πρέπει να βρεις τρόπο να τον ανέβεις, να τον περάσεις ή να κάνεις το γύρω του. – Michael Jordan.
Υπάρχουν κάποιες φορές που βρισκόμαστε σε καταστάσεις που κάθε δρόμος μοιάζει να οδηγεί σε αδιέξοδο. Είναι αυτές ακριβώς οι περιπτώσεις που μια πραγματικά ικανοποιητική λύση φαντάζει αδύνατη στα μάτια μας.
Θα σου φανεί ίσως περίεργο όμως η απάντηση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις βρίσκεται κρυμμένη μέσα στην πρόταση που ειπώθηκε μόλις παραπάνω.
«Φαντάζει στα μάτια μας αδύνατη». Λοιπόν αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το «είναι αδύνατη». Οι περισσότερες καταστάσεις που αντιμετωπίζεις εσύ, εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος, μπορώ να σου πω με απόλυτη βεβαιότητα πως έχουν λύση. Απλά δεν την έχεις βρει ακόμα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αντίξοες καταστάσεις λυγίζουν. Υποκύπτουν στη μοίρα τους. Και μετά από αυτό μένουν καθηλωμένοι στο πάτωμα ή – στην καλύτερη περίπτωση, συνεχίζουν να προχωράνε έρποντας χωρίς να καταφέρνουν ΄ποτέ να ξεφύγουν από τα βάλτο της μετριότητας.
Έτσι πίσω από κάθε ιστορία αποτυχίας κρύβεται και μια σειρά από τραγικές καταστάσεις που είχαν ως αποτέλεσμα να κουρελιάσουν το σθένος, την αυτοπεποίθηση και τη θέληση κάποιου να ανταπεξέλθει σε αυτές. Κάθε ιστορία επιτυχίας κρύβει επίσης πίσω της μια σειρά από εμπόδια. Η μόνη διαφορά είναι ότι εδώ τα εμπόδια προσπεράστηκαν. Όχι γιατί ήταν πιο εύκολο να γίνει αυτό, αλλά γιατί υπήρχε η θέληση να βρεθεί μια λύση που πολλές φορές ήταν έξω από τα στενά όρια του προφανούς.
Η ιστορία της κόρης και του πλούσιου εμπόρου
Ήταν κάποτε ένας φτωχός άνθρωπος που είχε μια πολύ όμορφη κόρη. Ο άντρας αυτός χρώσταγε πολλά χρήματα σε έναν πλούσιο έμπορο, γέρο και άσκημο, που όμως καλοκοίταζε την κόρη και ήθελε να την παντρευτεί.
Όταν πρότεινε στον πατέρα να του δώσει την κόρη σε αντάλλαγμα για το χρέος, η πρότασή του, όπως ήταν άλλωστε φυσικό αντιμετωπίστηκε με αηδία. Ο έμπορος ωστόσο επέμεινε προτείνοντας το εξής:
Θα έβαζε σε ένα σακούλι δύο βότσαλα. Ένα μαύρο και ένα λευκό. Έπειτα η κόρη θα τραβούσε το ένα. Αν ήταν λευκό θα διέγραφε το χρέος χωρίς η κόρη να έχει την υποχρέωση να τον παντρευτεί. Αν πάλι ήταν μαύρο το χρέος και πάλι θα σβηνόταν. Στη δεύτερη αυτή περίπτωση όμως θα έπαιρνε την κόρη για γυναίκα του.
Σταματώντας σε ένα κήπο ο έμπορος σηκώνει δυο μαύρα βότσαλα και τα βάζει στην τσάντα. Η κόρη ωστόσο που καθόταν λίγο πιο κει τον είδε.
Φυσιολογικά ήταν πλέον αντιμέτωπη με μία από τις παρακάτω 3 επιλογές:
- Να αρνηθεί να τραβήξει μια πέτρα
- Να τραβήξει και τις δύο πέτρες εκθέτοντας τον έμπορο
- Να θυσιαστεί για τον πατέρα της τραβώντας μια πέτρα που ήξερε ότι θα ήταν μαύρη.
Όταν σκέφτεσαι έξω από τα όρια μπορείς να βρεις λύσεις ακόμα κι εκεί που δεν φαίνεται ότι υπάρχουν
Η κόρη της παραπάνω ιστορίας τράβηξε τελικά την πέτρα. Μόνο που πριν τη δει την έριξε «κατά λάθος» στο σωρό με τις άλλες πέτρες και είπε: «αν δούμε την πέτρα που έμεινε στο σακούλι θα ξέρουμε πια είναι αυτή που τράβηξα».
,Καθώς λοιπόν ο έμπορος δεν ήθελε να εκτεθεί, το χρέος διαγράφηκε χωρίς να γίνει ο γάμος.
Ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις η λύση μπορεί να βρίσκεται δίπλα σου. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις πολλές φορές για να την βρεις είναι απλά να ανοίξεις το μυαλό σου. Η γκρίνια δεν είναι τίποτε άλλο από ένα τοίχο πάν στον οποίο χτυπάς ξανά και ξανά, περιμένοντας κάποια στιγμή να μεταμορφωθεί σε πόρτα.
Ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Όταν λοιπόν φαίνεται ότι ξεμένεις από επιλογές, το μόνο που χρειάζεται είναι να ψάξεις να βρεις αυτή τη μικρή λύση που μοιάζει να κρύβεται στο σκοτάδι. Και μην εκπλαγείς αν τελικά αποδειχθεί η πιο προφανής από όλες.
